Week 2
Blijf op de hoogte en volg FLoor
17 Februari 2014 | Kenia, Nairobi
WEEK 2
Week 2 begon gelijk met mijn eerste vergadering van Simon zijn security en safety committee. Het eerste punt op de agenda was dat ergens een gloeilampje gesprongen was en het daar nu dus donker was. Dat was onveilig en al snel was besloten dat het lampje vervangen moest worden door een nog te bestellen lampje. Mijn plan was me er maar niet mee te bemoeien de eerste vergadering dus ik heb het toch zeker 5 minuten aan gehoord, toen begon het me al op mijn zenuwen te werken. Weer 5 minuten later ging het nog steeds over het lampje; maar nu over de financiering van het lampje. Deze moest namelijk van de financieel directeur komen; maar dan moest er eerst iemand een afspraak met hem maken om zichzelf voor te stellen en daarna nog een afspraak om het geld te regelen. Maar wat als er nou later nog een lampje kapot ging; dan moesten ze dat hele proces nogmaals door. Misschien was het een idee om gelijk twee lampjes te bestellen; maar ja hoe ga je dat uitleggen aan de financieel directeur; dat je twee lampjes besteld, terwijl er maar een kapot is. Toen was ik wel echt klaar met de lampjes. Na 15 minuten overleg over gloeilampen te hebben gehoord heb ik toch maar eens voorgesteld of het niet een idee was een lijst te maken met alles wat ze de komende 3 maanden wilde gaan doen; overal een aantal en een prijs aan te hangen; dat door de directeur goed te laten keuren en dan kun je alles uitvoeren. (in Nederland beter bekent als: een budget). Nou dat was toch wel een goed idee vonden ze. Maar hoe doe je dat dan? Nou gewoon beginnen met schrijven; wat wil je allemaal behandelen. Ow, ow; kun je ons daar dan bij helpen? zucht! Nu hebben ze dus kennis gemaakt met het fenomeen mindmap. Dat was toch wel handig; maar toen moesten ze van mij ook nog prioriteiten toekennen en taken verdelen (beter bekend als een planning). Dat was wel even lastig. Echt evenredig verdeeld is het nog steeds niet, maar dat is misschien maar beter ook. Toen dachten ze klaar te zijn en heb ik ze nog maar gevraagd wie er allemaal een smartphone had; die hadden ze allemaal. Nou dat is mooi; als iedereen dan een foto van het bord maakt, kan niemand het vergeten en hoeft niemand te wachten tot de notulen klaar zijn; dus kan iedereen gelijk beginnen. Dat was geloof ik niet waar ze op gehoopt hadden, maar ze hebben braaf in een rijtje een voor een, een foto gemaakt. (want je kunt natuurlijk niet zomaar tegelijk, of op een rij naast elkaar een foto maken). De uitvoering laat echter nog steeds op zich wachten. Iets minder was dat eentje nu besloten heeft om me ‘Teacher’ te noemen.
De volgende dag had ik met Simon een afspraak bij Valentine de SOP (standard operating procedure) manager van Kenya Airways en Valentine zag gelijk mogelijkheden. Dus jij weet wat over EU wetgeving? Ja op zich wel. Kunnen we dan niet alles samen doen en kun jij dan een training geven voor onze staff; want jij bent een buitenlander, naar jou luisteren ze wel. Hoezo discriminerend?!? Maar prima, ik wil best een presentatie / training geven dat moet voor ons eigen personeel toch ook. Blijkt het om 200 man te gaan + 100 man van ons eigen personeel.
Die woensdag hadden we, naar aanleiding van het gesprek met Valentine een afspraak met de security director van Kenya Airways. Daar waren we maar met de bescheiden delegatie van CEO, COO, Manager screening en ik vertegenwoordigt; want de verhoudingen lopen wat stroef (to say the least). Hier bleek definitief dat hun project al een jaar loopt; zij validaties hebben aangevraagd ook voor 6 van onze grootste concurrenten; dat er een IATA workgroup was waar we niks van wisten; etc. Maar ze blijven bij alles mooi weer spelen en met vage ongeloofwaardige antwoorden komen. Oftewel welkom in de politieke arena! De eindconclusie was dat Kenya Airways ‘claimt’ validatie voor ons al lang aangevraagd te hebben voor 24 maart (alleen vonden ze het kennelijk niet nodig ons daar even over te informeren!) Dat betekent nog 5,5 week om alles op orden te krijgen. Ik zie het niet gebeuren; maar goed.
Vanaf woensdag heb ik 10 dagen in het huis van Bob gezeten (de Nederlandse director Martinair cargo voor Sub Saharan Africa) in Lavington, het lokale Rozendaal of wassenaar zeg maar: de expad villa wijk. Het was wel een heel gaaf huis, met een mooie tropische tuin. Alleen ook bijbehorende gekko’s. Die zijn best schattig als ze buiten op de muur zitten; maar binnen al wat minder en het zijn pest beesten als ze net als je wilt gaan slapen onder je bed schieten! Dus dat was 10 dagen dubbel checken onder de dekens en de hond op bed laten slapen. Tot op heden heb ik het overleefd. De thermostaat kan alleen blijkbaar niet tegen de vele black-outs hier, dus die had de geest gegeven met als gevolg dat de ketel besloot te ontploffen… Help! Gelukkig was ik niet thuis en niemand gewond. Dennis de tuinman was er om gelijk alles uit te zetten; dus afgezien van wat natte vloeren en nare geur was er weinig aan de hand. Ik vertrouw de lootgieters hier alleen voor geen meter, dus Gertjan als je een baan zoekt!! Voor wie het overigens wat zegt: Bob is een exacte kopie van Guido Stek! In postuur, stem, karakter, alles; alleen een jaartje of 10 ouder.
De inmiddels beruchte IATA meeting waar we steeds niet voor uitgenodigd waren, maar nu eindelijk wel (nou ja we hebben onszelf maar uitgenodigd) was wel nuttig. Alle betrokken managers van alle spelers hier op Jomo Kenyatta International Airport waren aanwezig. Van alle afhandelingsagenten en Airlines; tot douane, IATA en soms Civil Aviation en Airport Authorities. De eerste keer was toch best even spannen, vonden ook Kevin (onze operations manager) en Simon die ik maar mee genomen had; dus kreeg ik briefje onder mijn neus geschoven ‘als ze ons wat vragen, doe jij het woord dan?’ Ja hoor, helden op sokken! Maar hoe wonderbaarlijk was Kenya Airways opeens niet aanwezig deze vergadering; maar nu weten we wel precies hoever iedereen is en waar men staat. De strekking is, zo bleek later ook uit alle mails nog maar eens; dat iedereen hier waarschijnlijk bar weinig weet van wat er moet gebeuren en iedereen redelijk in de stress zit. Het is wel een beetje zorgelijk als ik de enige ben hier die weet hoe de EU wetgeving in elkaar zit en wat er moet gebeuren; dus hebben we toch maar back-up gezocht bij een Nederlandse validator en de validator uit de UK van Kenya Airways; dit laatste werd ons niet echt in dank afgenomen geloof ik. Temeer omdat toen duidelijk werd dat een boel punten van Kenya Airways gewoon echt niet waar waren.
De week eindigde met George; een vriend van Koen, die bezig is met de ontwikkeling van Kisumu Airport. Een ander lokaal vliegveld in de derde grootste stad van Kenia. Nu is het amper meer als een dirt strip voor een landingsbaan; maar het moet een internationale luchthaven worden. Dat betekend dus ook dat als ze op de EU willen vliegen ze aan EU wetgeving moeten voldoen. Of ik dus even wat uit wilde leggen. Nu is George onze nieuwe vriend aan huis; opeens komen we hem overal tegen, maar hij heeft me een etentje beloofd (Choma oftewel BBQ)
Toen was week 2 ook al weer om en ik weet nog amper waar de tijd is gebleven. Het weekend was ik er ook wel even klaar meer en ik heb lekker niet anders gedaan dan lamlendig op bed series kijken en een stukje wandelen door de wijk hier.
Week 2 begon gelijk met mijn eerste vergadering van Simon zijn security en safety committee. Het eerste punt op de agenda was dat ergens een gloeilampje gesprongen was en het daar nu dus donker was. Dat was onveilig en al snel was besloten dat het lampje vervangen moest worden door een nog te bestellen lampje. Mijn plan was me er maar niet mee te bemoeien de eerste vergadering dus ik heb het toch zeker 5 minuten aan gehoord, toen begon het me al op mijn zenuwen te werken. Weer 5 minuten later ging het nog steeds over het lampje; maar nu over de financiering van het lampje. Deze moest namelijk van de financieel directeur komen; maar dan moest er eerst iemand een afspraak met hem maken om zichzelf voor te stellen en daarna nog een afspraak om het geld te regelen. Maar wat als er nou later nog een lampje kapot ging; dan moesten ze dat hele proces nogmaals door. Misschien was het een idee om gelijk twee lampjes te bestellen; maar ja hoe ga je dat uitleggen aan de financieel directeur; dat je twee lampjes besteld, terwijl er maar een kapot is. Toen was ik wel echt klaar met de lampjes. Na 15 minuten overleg over gloeilampen te hebben gehoord heb ik toch maar eens voorgesteld of het niet een idee was een lijst te maken met alles wat ze de komende 3 maanden wilde gaan doen; overal een aantal en een prijs aan te hangen; dat door de directeur goed te laten keuren en dan kun je alles uitvoeren. (in Nederland beter bekent als: een budget). Nou dat was toch wel een goed idee vonden ze. Maar hoe doe je dat dan? Nou gewoon beginnen met schrijven; wat wil je allemaal behandelen. Ow, ow; kun je ons daar dan bij helpen? zucht! Nu hebben ze dus kennis gemaakt met het fenomeen mindmap. Dat was toch wel handig; maar toen moesten ze van mij ook nog prioriteiten toekennen en taken verdelen (beter bekend als een planning). Dat was wel even lastig. Echt evenredig verdeeld is het nog steeds niet, maar dat is misschien maar beter ook. Toen dachten ze klaar te zijn en heb ik ze nog maar gevraagd wie er allemaal een smartphone had; die hadden ze allemaal. Nou dat is mooi; als iedereen dan een foto van het bord maakt, kan niemand het vergeten en hoeft niemand te wachten tot de notulen klaar zijn; dus kan iedereen gelijk beginnen. Dat was geloof ik niet waar ze op gehoopt hadden, maar ze hebben braaf in een rijtje een voor een, een foto gemaakt. (want je kunt natuurlijk niet zomaar tegelijk, of op een rij naast elkaar een foto maken). De uitvoering laat echter nog steeds op zich wachten. Iets minder was dat eentje nu besloten heeft om me ‘Teacher’ te noemen.
De volgende dag had ik met Simon een afspraak bij Valentine de SOP (standard operating procedure) manager van Kenya Airways en Valentine zag gelijk mogelijkheden. Dus jij weet wat over EU wetgeving? Ja op zich wel. Kunnen we dan niet alles samen doen en kun jij dan een training geven voor onze staff; want jij bent een buitenlander, naar jou luisteren ze wel. Hoezo discriminerend?!? Maar prima, ik wil best een presentatie / training geven dat moet voor ons eigen personeel toch ook. Blijkt het om 200 man te gaan + 100 man van ons eigen personeel.
Die woensdag hadden we, naar aanleiding van het gesprek met Valentine een afspraak met de security director van Kenya Airways. Daar waren we maar met de bescheiden delegatie van CEO, COO, Manager screening en ik vertegenwoordigt; want de verhoudingen lopen wat stroef (to say the least). Hier bleek definitief dat hun project al een jaar loopt; zij validaties hebben aangevraagd ook voor 6 van onze grootste concurrenten; dat er een IATA workgroup was waar we niks van wisten; etc. Maar ze blijven bij alles mooi weer spelen en met vage ongeloofwaardige antwoorden komen. Oftewel welkom in de politieke arena! De eindconclusie was dat Kenya Airways ‘claimt’ validatie voor ons al lang aangevraagd te hebben voor 24 maart (alleen vonden ze het kennelijk niet nodig ons daar even over te informeren!) Dat betekent nog 5,5 week om alles op orden te krijgen. Ik zie het niet gebeuren; maar goed.
Vanaf woensdag heb ik 10 dagen in het huis van Bob gezeten (de Nederlandse director Martinair cargo voor Sub Saharan Africa) in Lavington, het lokale Rozendaal of wassenaar zeg maar: de expad villa wijk. Het was wel een heel gaaf huis, met een mooie tropische tuin. Alleen ook bijbehorende gekko’s. Die zijn best schattig als ze buiten op de muur zitten; maar binnen al wat minder en het zijn pest beesten als ze net als je wilt gaan slapen onder je bed schieten! Dus dat was 10 dagen dubbel checken onder de dekens en de hond op bed laten slapen. Tot op heden heb ik het overleefd. De thermostaat kan alleen blijkbaar niet tegen de vele black-outs hier, dus die had de geest gegeven met als gevolg dat de ketel besloot te ontploffen… Help! Gelukkig was ik niet thuis en niemand gewond. Dennis de tuinman was er om gelijk alles uit te zetten; dus afgezien van wat natte vloeren en nare geur was er weinig aan de hand. Ik vertrouw de lootgieters hier alleen voor geen meter, dus Gertjan als je een baan zoekt!! Voor wie het overigens wat zegt: Bob is een exacte kopie van Guido Stek! In postuur, stem, karakter, alles; alleen een jaartje of 10 ouder.
De inmiddels beruchte IATA meeting waar we steeds niet voor uitgenodigd waren, maar nu eindelijk wel (nou ja we hebben onszelf maar uitgenodigd) was wel nuttig. Alle betrokken managers van alle spelers hier op Jomo Kenyatta International Airport waren aanwezig. Van alle afhandelingsagenten en Airlines; tot douane, IATA en soms Civil Aviation en Airport Authorities. De eerste keer was toch best even spannen, vonden ook Kevin (onze operations manager) en Simon die ik maar mee genomen had; dus kreeg ik briefje onder mijn neus geschoven ‘als ze ons wat vragen, doe jij het woord dan?’ Ja hoor, helden op sokken! Maar hoe wonderbaarlijk was Kenya Airways opeens niet aanwezig deze vergadering; maar nu weten we wel precies hoever iedereen is en waar men staat. De strekking is, zo bleek later ook uit alle mails nog maar eens; dat iedereen hier waarschijnlijk bar weinig weet van wat er moet gebeuren en iedereen redelijk in de stress zit. Het is wel een beetje zorgelijk als ik de enige ben hier die weet hoe de EU wetgeving in elkaar zit en wat er moet gebeuren; dus hebben we toch maar back-up gezocht bij een Nederlandse validator en de validator uit de UK van Kenya Airways; dit laatste werd ons niet echt in dank afgenomen geloof ik. Temeer omdat toen duidelijk werd dat een boel punten van Kenya Airways gewoon echt niet waar waren.
De week eindigde met George; een vriend van Koen, die bezig is met de ontwikkeling van Kisumu Airport. Een ander lokaal vliegveld in de derde grootste stad van Kenia. Nu is het amper meer als een dirt strip voor een landingsbaan; maar het moet een internationale luchthaven worden. Dat betekend dus ook dat als ze op de EU willen vliegen ze aan EU wetgeving moeten voldoen. Of ik dus even wat uit wilde leggen. Nu is George onze nieuwe vriend aan huis; opeens komen we hem overal tegen, maar hij heeft me een etentje beloofd (Choma oftewel BBQ)
Toen was week 2 ook al weer om en ik weet nog amper waar de tijd is gebleven. Het weekend was ik er ook wel even klaar meer en ik heb lekker niet anders gedaan dan lamlendig op bed series kijken en een stukje wandelen door de wijk hier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
